INTRO: Am G Am G Am (พูด) ฮัลโหลเทซท์ กาลครั้งหนึ่ง ยังไม่ค่อยนานเท่าไหร่ Am มีชายชราผู้หนึ่ง G Am ผู้ที่ทุกคนรู้จักเขาดี ในฐานะของผู้มั่งคั่ง G และชาวบ้านก็ขนานนามเขาว่า Am G เฒ่าไม้เท้าทองคํา G Am เมื่อล่วงลํ้าออกจากเมืองสู่ย่านเกษตรกรรม G อันเป็นที่พํานักพักอาศัยของชายชราอีกผู้หนึ่ง Am ผู้ที่หลังของแกโค้งงอ G จากการตรากตรําทํานาไร่มาชั่วชีวิต Am แกคือผู้เฒ่าไม้เท้าลําไผ่ G E7 และนี่คือเรื่องราวของสองเฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ Am ผู้เฒ่าไม้เท้าทองคํา G Am สร้างตึกสูงลํ้าเสียดฟ้าเสียดเมฆ C Am นั่งคิดคํานวณตัวเลข Bm7(b5) ทุกคํ่าทุกเช้าคิดแต่เอากําไร Am เฝ้าดูตาม้าตาเรือ G Am ความคิดเหลือเฟือเต็มห้องแอร์คอนดิชั่น C Dm จิบบรั่นดีคลี่คลายความฝัน E7 Am ทุกคืนทุกวันฝันถึงผลกําไร C Am มีที่ดินพันหมื่นแสนไร่ C Am รถยนต์มากมายกว่าร้านขายรถยนต์ C Dm บริวารวิ่งกันสับสน Bm7(b5) E7 ต้องเลี้ยงผู้คนแทนฝูงวัวควาย Am อีกผู้เฒ่าถือไม้เท้าลําไผ่ G Am นั่งทอดหายใจอยู่ใต้ต้นดอกจาน C Am ฝันถึงเมล็ดพืชที่หว่าน Bm7(b5) E7 เป็นกิจการของเกษตรกร Am เฝ้าดูมดหนูแมลง G Am จะมากลั่นแกล้งกัดกินพืชไร่ C Dm ปีนี้ถ้าไม่ดีดังปีกลาย E7 Am ต้องขอความเห็นใจจากเฒ่าไม้ทองคํา C Am นาที่นาของผู้เฒ่าลําไผ่ C Am เอาจํานองไว้กับผู้เฒ่าทองคํา C Dm ดอกเบี้ยบานยิ่งกว่าผลผลิต Bm7(b5) Am พอไม่ติดฝนแล้งแมลงลงกัดกิน (ดนตรี) Am G C Am Bm7(b5) E7 Am Dm E7 Am G Am เฮ้อเฝ้าดูตามดตาแมลง G Am ดังฟ้าฝนกลั่นแกล้งไม่มีเหลือผลผลิต C Am แม่นละหรือที่ว่าฟ้าลิขิต Bm7(b5) E7 ฟ้าไม่มีชีวิตแต่คนมีจิตมีนํ้าใจ Am เฒ่าชราคว้าไม้ไผ่ลำอ่อน G Am ลุกขึ้นเขียนดินดอนสะท้อนความในใจ C Am เรามันจนเราก็จนต่อไป E7 Am ใครจะรวยเท่าใด ก็ปล่อยให้รวยเสียให้เข็ด C Am * เรามันจนเราก็จนต่อไป E7 ใครจะรวยเท่าใด Am ก็ปล่อยให้รวยเสียให้เข็ด (ซํ้า * / * / * / *)
No comments:
Post a Comment