INTRO: /Am G/Am G/(2 ครั้ง) /F/E7/Am G/Am G/F/E7/ Am C อุทาหรณ์ของคนรุ่นเก่า Dm G มีชายชราเป็นคนขี้เมา F งานการไม่ทําแกกินแต่เหล้า E7 Am G กินตั้งแต่เช้า...ทุกวี่วัน Am C เหตุการณ์ผันแปรให้แบมือขอทาน Dm G ร่อนเร่พเนจรแหล่งที่คนพลุกพล่าน F ร่างกายซูบโซผิวตัวดํากร้าน E7 Am ตัวสั่นสะท้าน...เพราะพิษสุราเรื้อรัง F เมื่อครั้งยังหนุ่มแกเคยทํานา G Am มุ่งเอาหลังสู้ฟ้า...ปลูกข้าวให้คนกิน F หนี้สินล้นตัวเพราะมัวแต่ทํานา G Am G Am G ไม่เคยเรียนรู้วิชา...ที่นาก็หลุดลอย Am C มาเป็นจับกังที่แบกหามวันยังคํ่า Dm G เหน็ดเหนื่อยแทบตายได้แต่ค่าแรงตํ่าตํ่า F แกเป็นคนจน ที่เสียเปรียบเป็นประจํา E7 Am G กลํ้ากลืนความชอกชํ้า...ถ้าไม่ทําก็อดกิน Am C ในยามจะกินไม่เคยเต็มอิ่ม Dm G ในยามจะนอนไม่เคยเต็มตื่น F หลับลงคราวใดฝันร้ายทุกคืน E7 Am สร้างความขมขื่น...จนจิตใจอ่อนแอ F ยามเจ็บไข้ ร่างกายสั่นสะท้าน G Am เพราะต้องใช้แรงงาน...ยิ่งกว่าใช้แรงวัว F คนทุกคนต้องทํางานเหมือนควาย G Am แต่หนี้สินยังมากมาย...เกิดเป็นควายดีกว่าคน SOLO: /Am/F/E7/(4 ครั้ง) Am C หมดสิ้นปัญญาของชาวนาบ้านนอก Dm G ร่อนเร่เข้ามาเป็นจับกังในบางกอก F สูญสิ้นราคาพอแก่ชราหัวหงอก E7 Am G หาทางออกสุดท้าย...ด้วยสุราเมรัย Am C กินเหล้าเข้าไป ยิ่งเลวร้ายซํ้าเก่า Dm G หาเงินมาได้ก็เอาไปกินเหล้า F มันกลุ้มก็ยิ่งกินยิ่งกินก็ยิ่งเมา E7 Am ร่างกายก็ปวดร้าว โรคร้ายก็คุกคาม F * เช้าวันหนึ่ง มีคนพบศพ G Am ขี้เมานอนตาย อยู่ที่ใต้สะพานลอย (ชํ้า * 7 ครั้ง)
No comments:
Post a Comment